Terdapat banyak cara untuk mengelaskan reka bentuk penyelidikan. Walau bagaimanapun, senarai di bawah menawarkan beberapa perbezaan yang berguna antara reka bentuk penyelidikan yang mungkin. Reka bentuk penyelidikan ialah susunan keadaan atau koleksi.[5]

• Deskriptif (cth. kajian kes, pemerhatian naturalistik, tinjauan)
• Korelasi (cth. kajian kawalan kes, kajian pemerhatian)
• Eksperimen (cth. eksperimen lapangan, eksperimen terkawal, kuasieksperimen)
• Tinjauan (tinjauan kepustakaan, tinjauan sistematik)
• Metaanalisis

Kadangkala perbezaan dibuat antara reka bentuk "tetap" dan "fleksibel". Dalam sesetengah kes, jenis ini bertepatan dengan reka bentuk penyelidikan kuantitatif dan kualitatif masing-masing,[6] walaupun ini tidak semestinya berlaku. Dalam reka bentuk tetap, reka bentuk kajian ditetapkan sebelum peringkat utama pengumpulan data berlaku. Reka bentuk tetap biasanya didorong oleh teori; jika tidak, adalah mustahil untuk mengetahui terlebih dahulu pembolehubah yang perlu dikawal dan diukur. Selalunya, pemboleh ubah ini diukur secara kuantitatif. Reka bentuk yang fleksibel membolehkan lebih banyak kebebasan semasa proses pengumpulan data. Satu sebab untuk menggunakan reka bentuk penyelidikan yang fleksibel boleh jadi kerana pembolehubah minat tidak boleh diukur secara kuantitatif, seperti budaya. Dalam kes lain, teori mungkin tidak tersedia sebelum seseorang memulakan penyelidikan.

Pengelompokan

Pilihan cara mengelompokkan peserta bergantung pada hipotesis kajian dan cara peserta dijadikan sampel. Dalam kajian eksperimen biasa, akan terdapat sekurang-kurangnya satu keadaan "eksperimen" (cth. "rawatan") dan satu keadaan "kawalan" ("tiada rawatan"), tetapi kaedah pengelompokan yang sesuai mungkin bergantung pada faktor seperti tempoh fasa pengukuran dan ciri-ciri peserta:

• Kajian kohort
• Kajian keratan rentas
• Kajian berurutan silang
• Kajian membujur